Sonntag, 20. Februar 2011

Da Früalig kunt bald

(das folgende Gedicht ist in Vorarlberger Mundart gehalten)

Da Früalig kunt bald

Jetzt kunt dr Früalig denn go bald,
Neu’s Leaba find’scht uf Feald und Wald.
Noch oanam langa, kalta Wianter, dinn im Hus,
Freut oanan di schöane zartgrüane Natur duss.

Ob z’Breagaz dunn am himmelblaua See,
Ob am Karra doba bin am Kaffee,
Am Känzele odr am Hoha Frasa doba,
Im „Wald“ odr Muntafu mit da Frau und Goba.

Wenn’s frisch blüaht und herrlich bluamig duftat,
Wenn d’ Vögel geand s’earscht Konzert als Wohltat,
Denn halt’n mi koa zeha Rössr me zruck, es juckt,
I muas oafach usse, sus wür i no ganz varuckt!